Βγήκε ο ήλιος στην πεδιάδα της Μεσαράς , η οποία εκτείνεται ανάμεσα στα μεγάλα βουνά της Κρήτης , την Δίκτη και τον Ψηλορείτη . Τα ατέλειωτα ελαιόδεντρα , τα στάχυα και μερικά αμπέλια , ρούφηξαν αχόρταγα τις ακτίνες του . Το ίδιο και οι άνθρωποι , οι οποίοι είχαν ήδη ξεκινήσει τις εργασίες του . Ήταν Νοέμβριος του έτους 1814 . Το μάζεμα της ελιάς απαιτούσε την εργασία πολλών κατοίκων της περιοχής , οι περισσότεροι εκ των οποίων Χριστιανοί Ορθόδοξοι .
Φωνές , τραγούδια , διαταγές των επιστατών αναμειγνύονταν στα δέκα χιλιάδες στρέμματα ιδιοκτησίας του Χουσεΐν Αγά . Ο ίδιος του , είχε σηκωθεί και καβάλα στο άσπρο του άλογο επιθεωρούσε τις εργασίες , συνοδευόμενος από τα πρωτοπαλίκαρα του και ξαδέρφια του , τον Αλί και τον Ιμπραήμ .
Σαράντα εννιά χρόνων , ίππευε επιβλητικός μέσα στα μαύρα ρούχα του , με το κόκκινο φέσι στο κεφάλι και το τεράστιο μουστάκι του . Ζωσμένος με ένα γιαταγάνι και μία πιστόλα , έδειχνε τρομακτικός όπως έπεφτε ο ήλιος στο πρόσωπο του , το ίδιο και οι συνοδοί του .
Η οικογένεια του ήταν από τις πλουσιότερες της Μεσαράς από τα Βυζαντινά χρόνια . Διατήρησαν τα κτήματα τους και στην Βενετοκρατία , και αναγκάστηκαν να εξισλαμιστούν το 1669 , το έτος που η Κρήτη πέρασε στα χέρια των Οθωμανών . Παρόλα αυτά ήταν όλοι τους αξιαγάπητοι στον τοπικό πληθυσμό , καθώς φημίζονταν για την γενναιοδωρία και την καλοσύνη τους . Δεν βασάνισαν ποτέ κανέναν υπηρέτη ή εργάτη τους , ενώ δεν αγόραζαν δούλους . Φημολογείται δε , ότι κάποιες φορές το έκαναν και τους άφηναν ελεύθερους , στην πορεία εκείνοι επέλεγαν να εργαστούν στα κτήματα τους ως μισθωτοί .
Το αρχοντικό τους βρισκόταν στην μέση της πεδιάδας , αρκετά χιλιόμετρα από τις μεγάλες πόλεις της εποχής , το Μεγάλο Κάστρο και τα Χανιά . Εκεί ζούσαν σχεδόν όλα τα μέλη της οικογένειας , οι άντρες της οποίας αποτελούσαν μία διόλου ευκαταφρόνητη δύναμη σχεδόν εκατό ενόπλων , διώχνοντας κάθε πιθανή σκέψη για ληστείες στα εδάφη τους .
Ο Χουσεΐν ήταν ο αρχηγός της οικογένειας , και κάθε μέρα έπαιρνε το άλογο και την συνοδεία του και επιθεωρούσε τα κτήματα του , εκτός αν είχε δουλειές στις πόλεις .
- Καλημέρα , Χουσεΐν Αγά ! του φώναξε ένας ηλιοκαμένος χωρικός .
- Καλημέρα , απάντησε χαμογελώντας .
Καμάρωνε τους ελεύθερους εργάτες του , τους οποίους την ασφάλεια εγγυόταν από κάθε απειλή .
Καθώς προχωρούσε άκουσε φωνές . Πανικόβλητοι εργάτες , άντρες , γυναίκες και παιδιά , άφηναν τις εργασίες τους και έτρεχαν προς τα χωριά τους .
- Τι συμβαίνει ; ρώτησε έναν επιστάτη , ο οποίος ερχόταν με το άλογο του προς το μέρος του .
- Αγά μου έρχεται ασκέρι ζαπτιέδων από το Μεγάλο Κάστρο . Ψάχνουν λένε ένα παιδί , δεκαπέντε χρόνων , που είναι από τούρκικη οικογένεια και ο πατέρας του πήγε στο τζαμί και δήλωσε δημόσια ότι είναι Χριστιανός . Έσφαξαν όλη την οικογένεια , αλλά εκείνος σκότωσε έναν ζαπτιέ και το έσκασε . Χτυπάνε κόσμο και απειλούν ότι θα τους σφάξουν όλους αν δεν τους τον παραδώσουν .
- Και γιατί πρέπει να είναι στα μέρη μας ;απάντησε ο αγάς .
- Τον είδαν που έφυγε από το Μεγάλο Κάστρο μετά το φονικό προς τα εδώ . Τον κυνήγησαν δύο ζαπτιέδες , αλλά είχε κλέψει ένα άλογο και κατάφερε να διαφύγει .
- Που είναι και πόσοι περίπου ;
- Ίσα στα τρία χιλιόμετρα ανατολικά , καμία τριάντα καβαλάρηδες .
- Ιμπραήμ ! Απευθύνθηκε στον ένα από τους μικρότερους ξαδέρφους του . Πήγαινε γρήγορα στο αρχοντικό και γύρνα με τουλάχιστον είκοσι άτομα . Πάρτε και όπλα .
- Αμέσως , Χουσεΐν , αποκρίθηκε ο Ιμπραήμ και έκανε μεταβολή . Χτύπησε τα χαλινάρια του αλόγου του και εξαφανίστηκε τρέχοντας , σηκώνοντας μπόλικη σκόνη και πετραδάκια .
Ο Χουσεΐν κοιτούσε ανατολικά με σκοτεινό βλέμμα . Διέταξε τον επιστάτη να παύσουν κάθε εργασία και να κλειστούν όλοι στα σπίτια τους .
Μισή ώρα αργότερα , φάνηκαν οι Τούρκοι καβαλάρηδες . Οπλισμένοι και άγριοι με αρχηγό τον Γιουσούφ Μπέη , διοικητή από το Μεγάλο Κάστρο . Κοιτούσε τον Χουσεΐν και τον Αλί που τους περίμεναν έφιπποι και ήρεμοι .
- Χαίρε Χουσεΐν , είπε ο Γιουσούφ μπέης μόλις έφτασε μπροστά τους . Ψάχνω έναν άπιστο σκύλο που , αφού πρώτα ο πατέρας του αποκήρυξε τον Μωάμεθ μας , σκότωσε έναν τίμιο Μουσουλμάνο στο Μεγάλο Κάστρο . Πρέπει να κρύβεται στα μέρη σου αλλά ρωτάω τους εργάτες σου και δεν μου λένε .
Ξωπίσω τους είχαν δέσει καμία δέκα άτομα , πέντε άνδρες , δύο γυναίκες και τρία παιδιά , γύρω στα εφτά χρόνων , και τα έσερναν για καμία ώρα . Τα ρούχα τους είχαν σκιστεί , και αίματα έτρεχαν από τα χέρια και τα πόδια τους .
- Χουσεΐν για να μην απαντούν πάει να πει ότι δεν γνωρίζουν για τον δολοφόνο . Θα τους εκτελέσω εδώ στην μέση της πεδιάδας , να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι και να έρθουν να μαρτυρήσουν που κρύβεται .
- Είναι δικοί μου εργάτες , δήλωσε ο Χουσεΐν και το χέρι , μέσα από την πουκαμίσα του , κρατούσε το κουμπούρι .
- Θα σου δώσω άλλους δέκα , Καστρινούς , δεν πρόκειται να ζημιωθείς .
- Δεν είναι πρόβατα , είναι άνθρωποι , μπέη μου . Άσε τους να πάνε στα σπίτια τους , και θα ψάξω εγώ με τους άνδρες μου για τον φυγά .
- Όχι . Θα τους σφάξω ωσάν τα αρνιά , τους γκιαούρηδες .
Εκείνη την στιγμή ακούστηκαν οπλές αλόγων . Είχε επιστρέψει ο Ιμπραήμ μαζί με πολλά παλικάρια από το αρχοντικό . Όλους μαυροφορεμένους με φέσια και μουστάκες , σαν τον Χουσεΐν .
- Θα σε παρακαλέσω , Μπέη μου , να αφήσεις τους ραγιάδες και να επιστρέψεις ήσυχα στο Μεγάλο Κάστρο . Θα κάνω ότι μπορώ για να βρω τον φονιά .
Ο Γιουσούφ κοίταξε τους καβαλάρηδες και για μία στιγμή το σκέφτηκε. Παρόλα αυτά , η αγριότητα του υπερίσχυσε .
- Λυπάμαι Χουσεΐν , αλλά πρέπει να δώσουμε το παράδειγμα στους άπιστους . Όποιος προσβάλλει τον Προφήτη , θα του κόβουμε το κεφάλι . Πόσο μάλλον όταν σκοτώνει έναν Μουσουλμάνο .
Οι συγγενείς και οι άνδρες του Χουσεΐν κοιτούσαν τους ζαπτιέδες στα μάτια , σφίγγοντας σφιχτά τα γιαταγάνια τους .
Ξαφνικά ακούστηκε μία κραυγή συνοδευόμενη από κλάματα . Ένας ζαπτιές ήρθε δίπλα στον Γιουσούφ μπέη κρατώντας το κεφάλι ενός άνδρα και σέρνοντας ένα από τα παιδιά που έκλαιγε ασταμάτητα .
- Λύθηκε ο γκιαούρης και επιχείρησε να το σκάσει , μπέη μου . Το παιδί είναι δικό του .
Ο Χουσεΐν κοίταξε με φρίκη το κεφάλι του αδικοχαμένου άνδρα . Ήταν ένας πολύ καλός εργάτης , ο Νικολής Στεφανάκης . Είχε πέντε παιδιά τα οποία δεν θα τον ξανάβλεπαν ποτέ ζωντανό .
- Σκότωσε και το παιδί του , διέταξε ο Γιουσούφ .
Ο ζαπτιές σήκωσε το γιαταγάνι του και σχεδόν ταυτόχρονα ακούστηκε ένας πυροβολισμός . Μία σφαίρα καρφώθηκε στο κρανίο του και έπεσε στο χώμα . Τα μυαλά του ξεχύθηκαν και λάσπωσαν το έδαφος .
Το παιδί έτρεξε και χάθηκε μέσα στα ελαιόδεντρα .
Το κουμπούρι του Χουσεΐν έβγαζε ακόμα καπνό . Έτρεμε ολόκληρος .
Ο Γιουσούφ δεν μπορούσε να διανοηθεί τι διέπραξε ένας Μουσουλμάνος . Διέταξε τους ζαπτιέδες να τους σκοτώσουν όλους .
Πριν προλάβουν εκείνοι να κινηθούν όρμησαν οι Κρητικοί πάνω τους , ενώ πλήθος αγροτών που δεν είχαν πάει στα χωριά αλλά κοιτούσαν κρυμμένοι στους ελαιώνες , για να βοηθήσουν τον Αγά τους άμα χρειαστεί , χίμηξαν επίσης κραδαίνοντας αξίνες , τσάπες , μαχαίρια και ότι είχαν βρει .
Πυροβολισμοί , γιαταγάνια συγκρούονταν , λεπίδες τρυπούσαν σάρκα και κραυγές εμψύχωσης , πόνου ή πεθαμού . Περίπου δέκα λεπτά διήρκησε η μάχη , και μετά μόλις πέντε ζαπτιέδες πρόλαβαν , τραυματισμένοι , να ανέβουν στα άλογα τους και να καλπάσουν πανικόβλητοι προς το Μεγάλο Κάστρο . Οι υπόλοιποι κείτονταν στο έδαφος , νεκροί από σφαίρες , ή με κομμένα σπλάχνα , τα λαρύγγια και τα κεφάλια τους .
Ο Γιουσούφ μπέης περπατούσε με το ζόρι έχοντας φάει ένα βόλι στον δεξί του πνεύμονα . Έφτυνε αίμα . Στάθηκε μπροστά στον Χουσεΐν , ο οποίος λερωμένος με αίματα αλλά σώος , είχε ξεπεζέψει και βοηθούσε όσους δικούς του τραυματίστηκαν . Δεν είχε σκοτωθεί κανένας τους .
Γονάτισε και άρχισε να ικετεύει .
- Σε παρακαλώ Χουσεΐν Αγά μου , μην μου πάρεις την ζωή . Περιποιήσου με και άφησε με να επιστρέψω στο Μεγάλο Κάστρο . Δεν θα μάθει κανένας τι έγινε εδώ , θα μιλήσω και στους ζαπτιέδες που σώθηκαν , θα τα ρίξουμε στους εργάτες .
Ο Χουσεΐν τον κοιτούσε με αηδία .
- Αρκετά ! Δεν με λένε Χουσεΐν , Γιουσούφ . Επέλεξα να με γνωρίζουν έτσι , όπως και οι πρόγονοι μου έγιναν Μουσουλμάνοι , μόνο και μόνο για να προστατεύουμε τους φτωχούς Χριστιανούς , που σφάζετε , και ταλαιπωρείτε τόσο πολύ άδικα . Το πραγματικό μου όνομα είναι Μιχάλης Κουρμούλης !
Έβαλε το χέρι στο στήθος του και έβγαλε έναν ολόχρυσο σταυρό . Τον φίλησε .
Έβγαλε το γιαταγάνι του και το σήκωσε πάνω από το κεφάλι του Γιουσούφ .
Ο Γιουσούφ τον κοίταξε έντρομος .
- Άσε με να ζήσω ! Άσε με , αλλιώς θα πεθάνετε όλοι σας , άπιστοι , κραύγαζε και στο πρόσωπο του είχε ζωγραφιστεί τεράστια ταραχή .
- Τουλάχιστον δεν θα πεθάνουμε ικετεύοντας γονατιστοί , απάντησε και κατέβασε το οπλισμένο χέρι του .
Το κεφάλι του Γιουσούφ κύλησε στο έδαφος , το ποτισμένο με ιδρώτα , λάδι και αίμα , όπως ολάκερη η Κρητική γη .
............................................................
Ασκέρι = Στρατός.
Ζαπτιέδες = Αστυνομικοί .
Το παραπάνω διήγημα γράφτηκε για να συμμετάσχει σε Λογοτεχνικό Διαγωνισμό με θέμα την Ελληνική Επανάσταση του 1821 . Δεν πήρε κάποιο βραβείο αλλά και πάλι είναι χαρά μου να το μοιραστώ . Ο Μιχάλης Κουρμούλης ήταν πραγματικός Κρητικός αγωνιστής .
Αν και κρυπτοχριστιανός , το Πάσχα του 1821 φανέρωσε δημόσια την Χριστιανική του πίστη . Το διήγημα είναι βασισμένο σε ένα πραγματικό γεγονός που είχε συμβεί μερικά χρόνια νωρίτερα .
